Geplaatst op 07-04-2020

Welke routes worden gebruikt voor de New Silk Way?

De laatste jaren wint het spoorvervoer van en naar China razendsnel aan populariteit. Vooral nadat de Chinese overheid in september 2013 bekendmaakte de komende decennia veel geld te zullen investeren in het project One Belt, One Road (OBOR).

Met dit project wil de Chinese overheid de oude zijderoutes nieuw leven inblazen. Daar werd eeuwen geleden met kamelen handel over gedreven. De kamelen zijn inmiddels vervangen door treinen. De goederen zijn geen zijde of specerijen meer, maar notebooks en andere elektronica. In totaal is circa 40 miljard dollar uitgetrokken voor de ontwikkeling van havens, spoorterminals, pijpleidingen en andere infrastructuur. De Nieuwe Zijderoute raakt 65 landen en 63 procent van de wereldbevolking.

Hoewel de naam doet vermoeden dat het om slechts één route gaat, kan de Nieuwe Zijderoute grofweg onderverdeeld worden in een drietal afzonderlijke routes. Allereerst de noordelijke route via Rusland. Deze was al langer in gebruik en richt zich voornamelijk op het noordoosten van China. Een belangrijk alternatief vormt de route via Wit Rusland, Rusland en Kazachstan, waarbij gebruik wordt gemaakt van Khorgos Gateway als hub. Khorgos vormt het snijpunt van meerdere verbindingswegen naar Rusland, Iran en India. Omdat de Kazachen minder afhankelijk willen zijn van de inkomsten uit enkel olie, zien zij Khorgos als een belangrijk handelsknooppunt tussen Europa en Azië.

Voor de beide routes geldt dat bij de Pools/Wit Russische grens als ook bij de Kazachse/ Chinese grens containers moeten worden overgeslagen op een andere wagon. Dit in verband met de afwijkende (bredere) spoorbreedte in Rusland en Kazachstan. Door de explosieve groei in het aantal treinen van en naar China is inmiddels wel sprake van congestie op de terminals in Brest/ Malaszewicze. Dit komt vooral omdat voor de andere grensovergangen naar West-Europa geen subsidie geldt vanuit China. Operators worden dus min of meer gedwongen van deze grensovergang gebruik te maken.

Een derde route loopt via Turkije, Armenië, Azerbeidzjan, Turkmenistan, Oezbekistan en Kazachstan naar China. Vooral vanwege het embargo in Rusland op diverse West-Europese producten wordt deze route gebruikt. Echter, de route vraagt veel handlings, de transittijden zijn langer en de traceerbaarheid is beperkt. Voor fresh en food is daarom al snel sprake van een te lange transittijd. Veel producten uit Zuid-Oost Europa gaan dus via Duisburg of Lodz (Polen).